Tak naprawdę wystarczy tydzień czy dwa, by segregowanie odpadów stało się nawykiem. Trzeba tylko pamiętać, do którego z kolorowych pojemników lub worków je wrzucać. Nie jest to w żadnym stopniu trudne, a teraz będzie jeszcze łatwiejsze, dzięki stopniowemu ujednoliceniu pojemników w całym kraju.

Kiedy zaczniemy segregować odpady przekonamy się, że to odruch. Dodatkowo, dużo miejsca można zaoszczędzić poprzez np. zgniatanie plastikowych pojemników i butelek. Warto zainwestować w dopasowane do konkretnej szafki pojemniki. Możemy do segregacji wykorzystać niepotrzebne reklamówki (choć ograniczajmy ich zużycie – w końcu na zakupy można pójść z torbą wielokrotnego użytku!) lub kartony.

Posegregowane odpady zmieniają się w wartościowe (i pożądane) surowce wtórne, z których można wyprodukować niemal wszystko. Raz posegregowane nie są już ponownie mieszane, lecz dalej sortowane według rodzaju np. butelki PET są oddzielane od metali czy pojemników na jogurty.

Segregowanie, a co za tym idzie – recykling, to przede wszystkim ogromny zysk dla środowiska naturalnego. Stos gazet o wysokości 125 cm pozwala uratować sześciometrową sosnę, a zastosowanie 50% rPET do produkcji butelki obniża emisję dwutlenku węgla nawet o 43%.

Nie ma konieczności mycia opakowań przed segregowaniem. Proces ten jest realizowany w sortowniach i zakładach przetwarzania. Należy jednak wylać z wyrzucanego opakowania resztki płynu i opróżnić je ze stałych resztek pokarmu.

Butelki zajmą wtedy mniej miejsca i będzie łatwiej przygotować je do recyklingu. Zarówno butelki, jak i nakrętki, powinny znaleźć się w pojemniku na tworzywa sztuczne.

Chusteczki oraz papierowe ręczniki – zarówno te zużyte, jak i nie – należy wyrzucać do pojemnika na odpady zmieszane.

Opakowania te, jako stworzone z kilku warstw różnych materiałów, należy wrzucać do pojemnika na tworzywa sztuczne.

Przykładem jest wieczko od jogurtu, które powinno być oderwane od plastikowego kubeczka, przed wyrzuceniem obu elementów do żółtego kosza na tworzywa sztuczne. Należy także oddzielać słoik od nakrętki i słoik wrzucić do pojemnika na szkło, zaś nakrętkę do pojemnika na tworzywa sztuczne.

Nie wszystkie etykiety nadają się do recyklingu. Klasyczne etykiety znajdujące się na wodach czy napojach, o prostym jednolitym kształcie, częściowo opinające butelkę, mogą na niej zostać. Powinno się za to usuwać etykiety z folii termokurczliwej (PVC) – zazwyczaj są to te pokrywające całą butelkę, o zróżnicowanym kształcie w pełni dopasowanym do kształtu opakowania, trochę grubsze. Zdjęta folia PVC nie nadaje się do recyklingu i należy ją wrzucić do śmieci zmieszanych.

Paragony zrobione z normalnego papieru, cieńsze, czasami nawet trochę prześwitujące, wrzucamy do niebieskich pojemników na papier. Jednak te gładkie i śliskie (woskowane) powinny się znaleźć w pojemniku na śmieci zmieszane. Na szczęście coraz więcej sklepów używa tych pierwszych, nadających się do recyklingu.

Każda gmina powinna zorganizować i udostępnić przynajmniej jeden Punkt Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych (tzw. PSZOK). Jest to uregulowane wymogiem prawnym.

Torby biodegradowalne muszą być zagospodarowywane w specjalnych kompostowniach, dlatego muszą trafiać do kontenerów z bioodpadami. Jedynie „zwykłe” reklamówki i torby plastikowe należy wyrzucać do pojemnika na tworzywa sztuczne.

To prawda, choć ma to zastosowanie tylko w przypadku klasycznych żarówek, tzw. „edissonówek”. Żarówki energooszczędne i świetlówki muszą być oddawane w specjalne miejsca np. do sklepu z urządzeniami elektrycznymi czy żarówkami. W ten sam sposób zbiera się baterie.